Premiera "Wesela Figara"

Treść

Ostatnią w tym roku premierę przygotuje Opera Wrocławska, która zaplanowała na 30 grudnia wystawienie czteroaktowej opery buffa "Wesela Figara", bodaj najbardziej popularnej opery Mozarta. Nowa inscenizacja będzie dziełem reżysera Marka Weissa, scenografię zaprojektuje Małgorzata Słoniowska, przy pulpicie dyrygenckim stanie gościnnie Francesco Bottigliero.

Mozart skomponował tę operę do libretta Lorenza da Ponte dla wiedeńskiego Burgtheater, gdzie 1 maja 1786 roku odbyła się prapremiera. Niestety, wiedeńczycy nie bardzo chcieli się przekonać do tej pełnej uroku komedii charakterów ukazującej przywary ludzkiej natury i opera nie zdobyła w cesarskim Wiedniu powodzenia, na jakie zasługiwała. Prawdziwe powodzenie przyszło kilka miesięcy później, w grudniu 1786 roku, po entuzjastycznie przyjętej premierze w czeskiej Pradze, gdzie właściwie zrozumiano wartość tekstu, finezję intrygi i genialność muzyki. Nic dziwnego, że operę grano w Pradze bez przerwy, przez całą zimę, a Caterina Bondini, Luigi Bassi i Felice Ponziani, wykonawcy głównych partii, byli ulubieńcami praskiej publiczności. Błyskawicznie wydano wyciąg fortepianowy, dzięki czemu melodie z "Wesela" nucono, śpiewano i grano nie tylko w salonach praskiej arystokracji, ale również w restauracjach i winiarniach. Właśnie to skłoniło dyrektora Teatru Narodowego w Pradze do zamówienia u Mozarta opery specjalnie dla tego teatru. Tą operą jest genialny w każdym wymiarze "Don Giovanni", który pierwszy raz ujrzał światła scenicznej rampy 29 października 1787 roku.
"Wesele Figara" to pierwsza w literaturze muzycznej tak rozbudowana opera komiczna. I chociaż żadna z postaci nie jest tutaj wyraźnie eksponowana, to jednak wszystkie otrzymały wyrazistą charakterystykę muzyczną i w takim samym stopniu nadają tempo zbudowanej z wielu epizodów akcji opowiadającej o zabiegach podstarzałego hrabiego Almaviva, usiłującego zdobyć względy Zuzanny, pokojówki swojej żony. Może i osiągnąłby zamierzony cel, gdyby nie spryt obydwu pań i przebiegłość Figara, narzeczonego Zuzanny. W intrygę zamieszana jest jeszcze cała galeria zabawnych postaci, które tworzą niezwykły klimat jednej z najwspanialszych i najchętniej wystawianych oper W.A. Mozarta.
Do najbardziej znanych i lubianych fragmentów "Wesela" należą: wspaniała uwertura, pełna humoru aria "Non piu andrai", w której Figaro maluje Cherubinowi "rozkosze" wojskowej służby, liryczno-nostalgiczna aria hrabiny Almaviva "Porgi amor" z początku II aktu, aria hrabiego Almaviva "Ha gia vinta la causa" z III aktu. Szczytem kompozytorskiego kunsztu są również rozbudowane finały II i IV aktu. Zresztą muzyka tego dzieła od pierwszych taktów urzeka humorem i werwą oraz barwnością i melodyjnością. Premiera zostanie zrealizowana w koprodukcji z Operą Bałtycką, co w warunkach naszych teatrów operowych jest jeszcze ogromną rzadkością.
Adam Czopek
"Nasz Dziennik" 2008-12-29

Autor: wa